Εχθές κάνοντας μια περιήγηση στα διάφορα blog έπεσα (στην κυριολεξία) πάνω σε ένα απίστευτο τύπο. Η σύγκρουση μοιραία και πλαγιομετωπική. Η βλάβη που μου άφησε ανήκεστος... Μου θύμισε τον τρόπο που μίλαγα και σκεφτόμουν (δηλαδή αλλού ντ' αλλού) πριν από μερικά χρόνια και πολύ μου άρεσε. Ξέρεις καμιά φορά χάνεσαι και περδικλώνεσαι στην ρουτινιάρικη καθημερινότητα και ξεχνάς μερικά βασικά πράγματα. Τον ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου γι' αυτό που μου έδωσε.
Γειά σου domino και χαρά σου...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σε ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για τα καλά σου λόγια. Ο λόγος που τα γράφω αυτά είναι για να θυμάμαι κάποια πράματα που ξεχνάω και εγώ. Είναι η ψυχανάλυσή μου.
Αλλά με κάνεις να ντρέπομαι βρε Ταξιτζού μου...
EEEEEEEEEEEIIIIII, πού είσαι τόσο καιρό;;;;;;;;;;;;;;;
Δημοσίευση σχολίου