Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

Αναφορά από παραλία...

Είμαι κάτι παραπάνω από ένα μήνα στις Σπέτσες και συνολικά έχω κάνει 3 μπάνια. Απαράδεκτο, αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα...
Ωστόσο, σήμερα πήγα στην - ίσως - καλύτερη παραλία του νησιού, στην Ξυλοκέριζα. Τι να σας πρωτοπώ...
Βρίσκεται, για όσους ξέρουν, μετά την Αγία Μαρίνα και λίγο πριν τους Αγίους Αναργύρους. Δεν είναι πάνω στο δρόμο και μάλλον γι' αυτό δεν έχει και τον τρελό κόσμο. Εκεί πας μόνο αν έχεις μηχανάκι ή με ταξί ξηράς ή με θαλάσσιο. Και το λεωφορείο κάνει στάση, όμως πρέπει να περπατήσεις κανένα 5-10λεπτο. Και καλά το κατεβαίνεις. Πως ανεβαίνεις μετά... Όμως πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Τα νερά είναι τιρκουάζ, τύφλα να'χουν οι εξωτικοί προορισμοί. Είναι δροσερά και πεντακάθαρα. Έχει λίγες πετρούλες, αλλά μπροστά στην απόλαυση που νιώθεις βουτώντας, λες χαλάλι. Προσωπικά, μπαίνω με παπουτσάκια, γιατί έχω ένα θέμα με τις πέτρες, αλλά, πιστέψτε με, αποτελώ μειοψηφία.
Η παραλία είναι οργανωμένη. Μπορείς να νοικιάσεις ξαπλώστρες, αλλά αν θέλεις, απλώνεις τις πετσετούλες σου καταγής και είσαι μια χαρά. Δεν έχει άμμο, για να κολλάει πάνω σου ή όταν φυσάει να μπαίνει σε στόμα, μύτη και αυτιά, αλλά μικρό βότσαλο, οπότε ούτε ο ... ποπός σου πονάει.
Ο κόσμος που μαζεύεται εκεί έχει έρθει όχι γιατί έτυχε ή γιατί δεν είχε που αλλού να πάει. Ξέρει πολύ καλά ότι αυτή είναι η παραλία του. Μπορεί να σου φαίνεται αστείο αυτό που λέω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Και ζευγαράκια θα δεις και οικογένειες. Αλλά γίνονται και πάρτι. Εχθές για παράδειγμα ένα ζευγάρι επέλεξε αυτό το μέρος για να κάνει το γλέντι του μετά το γάμο. Σου λέω, δεν είναι τυχαία...
Και φυσικά το καλύτερο σου το φυλάω για το τέλος. Τον κύριο Γιάννη και την κυρία Σοφία, τους ανθρώπους που δουλεύουν χρόνια εκεί και ''συμπεριφέρονται'' στο χώρο σαν να είναι το σπίτι τους. Σκουπίδια δεν θα δεις πουθενά. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Και οι ίδιοι οι λουόμενοι σέβονται το χώρο. Ούτε αποτσίγαρα δε θα δεις κάτω.
Παντού γύρω γύρω από τα τραπεζάκια και το μπαράκι είναι φυτεμένα λουλούδια. Εκεί τον καφέ σου ή ότι άλλο θέλεις να πιείς θα το παραγγείλεις από τον Άλεξ, τον ανιψιό του κύριου Γιάννη, που έρχεται κάθε καλοκαίρι από τον Καναδά, όπου μένει μόνιμα, για να δουλέψει σ' αυτόν τον παράδεισο. Κι αν πεινάσεις σου έχω τη λύση. Ο κύριος Γιάννης ψήνει τα πιο νόστιμα και ζουμερά σουβλάκια που έχεις φάει ποτέ. Και δεν μιλάει ούτε η τρελή πείνα μετά το μπάνιο ούτε ο ήλιος. Αλήθεια λέω. Στο σερβίρισμα, ο έτερος ανιψιός του, ο Ανάργυρος.
Η πεμπτουσία της ηρεμίας. Εάν ποτέ επισκεφθείτε τις Σπέτσες, αξίζει τον κόπο. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε άλλο κόσμο. Το μόνο άσχημο είναι ότι πιάνουν τα κινητά. Πάντα όμως μπορείς να το κλείσεις και να αφεθείς, σωστά;;;;

Άντε και καλά μπάνια...

Σάββατο 7 Ιουλίου 2007

It' s good to be back...

...δεν απέφυγα τον αγγλισμό, αλλά έτσι είναι... Τι καλά!!!Απέκτησα και πάλι internet!!!Δύσκολοι καιροί για να κάνεις αίτηση για τηλέφωνο και μάλιστα όταν είσαι σε ένα νησί, όπου σχεδόν όλα κινούνται με μορφή χελώνας. Και τι χελώνας... κουτσής... Μετακόμισα στις Σπέτσες, μετά από προσπάθεια δύο χρόνων περίπου, όπου η γραφειοκρατία μας τσάκισε, αλλά ευτυχώς δεν μας γονάτισε πλήρως. Τα καταφέραμε και ήρθαμε. Έπρεπε να μεταφερθεί η δουλειά του Γιώργου μου και ενώ οι δυσκολίες ήταν πολλές, καθώς και πολλοί οι δημόσιοι λειτουργοί (ο Θεός να τους κάνει!) που ήθελαν το λαδωματάκι τους... Αλλά αντισταθήκαμε. Πιο πολύ βέβαια με δική μου παραίνεση. Γιατί να πληρώσω για κάτι που δικαιωματικά μπορώ να έχω. Παράνομη δεν είμαι, οπότε γιατί να ... ''κεράσω καφεδάκια''... Άσε που οι καφέδες βλάπτουν και στα νεύρα. Γι' αυτό άλλωστε οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τσίτα τα γκάζια. Από τους πολλούς ''καφέδες''. Να το προσέξετε παιδιά.
Όμως τώρα τέλος καλό, όλα καλά. Ο επιμένων νικά...

Είναι πολύ ωραία στο νησί. Και ειδικά τώρα το καλοκαίρι, από αυτά που βλέπεις να γίνονται, από αυτούς που βλέπεις να κυκλοφορούν, κάνεις καινούριο συκώτι από τα γέλια. Θα φροντίσω να σας κρατώ ενήμερους.

Ααααχ! Είμαι τόσο χαρούμενη...