Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

Domino

Εχθές κάνοντας μια περιήγηση στα διάφορα blog έπεσα (στην κυριολεξία) πάνω σε ένα απίστευτο τύπο. Η σύγκρουση μοιραία και πλαγιομετωπική. Η βλάβη που μου άφησε ανήκεστος... Μου θύμισε τον τρόπο που μίλαγα και σκεφτόμουν (δηλαδή αλλού ντ' αλλού) πριν από μερικά χρόνια και πολύ μου άρεσε. Ξέρεις καμιά φορά χάνεσαι και περδικλώνεσαι στην ρουτινιάρικη καθημερινότητα και ξεχνάς μερικά βασικά πράγματα. Τον ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου γι' αυτό που μου έδωσε.
Γειά σου domino και χαρά σου...

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Προς τους αποφοίτους του ΤΞΓΜΔ

Όπου ΤΞΓΜΔ: Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας, του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Αγαπητοί απόφοιτοι,
όσοι έχετε πάρει πτυχίο μέχρι το 1999 επικοινωνήστε με την αγαπημένη μας της γραμματείας Σταματέλλα Πρεντουλή (26610 87223) για να σας στείλει το πτυχίο, όχι σε πάπυρο, αλλά σε μορφή καλύτερη από το πιστοποιητικό σε χαρτί Α4 που είχαμε παραλάβει κατά την ορκωμοσία.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Για την Αρμάτα που δεν έγινε

Την Παρασκευή και το Σάββατο που μας πέρασαν κόσμος κατέφθανε στο νησί (Σπέτσες) με κάθε μέσο για τις εκδηλώσεις της Αρμάτας. Μόνο που, όπως είχε αποφασίσει ο Δήμος, δεν θα γινόταν καμία εκδήλωση, αφενός ως ένδειξη πένθους προς τους πληγέντες αφετέρου προκειμένου να δοθούν τα χρήματα στους ανθρώπους αυτούς. Μια μικρή λεπτομέρεια μόνο: σχεδόν κανείς από τους επισκέπτες δεν γνώριζε ότι δεν θα γίνει καμία εκδήλωση. Εκτός βέβαια από αυτούς που κάποιος γνωστός τους το είπε ή κάποια μέρα (δεν ξέρω ποια) ξύπνησαν αξημέρωτα, είδαν μία από τις πολύ πρωινές εκπομπές όπου ο δημοσιογράφος το ανακοίνωσε κι έτσι το πληροφορήθηκαν. Αλλιώς ας μην περίμεναν από τους ξενοδόχους να τους ενημερώσουν. Κανείς, από τους κατά τ' άλλα συμπαθείς επαγγελματίες, δεν μπήκε στον κόπο να τους πει ότι φέτος Αρμάτα γιοκ. Και έβλεπες τις καραβιές των ταλαιπωρημένων, μια και είχε και θάλασσα, να φτάνουν στον μόλο με τα μπαγκάζια τους στα χέρια και τον ενθουσιασμό στο μάτι και έλεγες από μέσα σου: "άραγε αυτοί οι κακόμοιροι το ξέρουν;" Η απάντηση, όπως προείπα, ήταν συνήθως αρνητική.
Η απόφαση βέβαια είχε παρθεί 10 μέρες τώρα. Είχε βγει βρώμα ότι η Νομαρχεία Πειραιά έκοψε τα κονδύλια, γιατί αυτή δίνει τα περισσότερα. Ωστόσο, ο Νομάρχης Πειραιά έβγαλε μια ωραιότατη ανακοίνωση αναφέροντας ότι η απόφαση για να μην πραγματοποιηθούν οι φετινές εκδηλώσεις ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον Δήμο Σπετσών και ουδεμία ανάμειξη έχει. Έτσι, για να μπαίνουν και κάποια πράγματα στη θέση τους.
Κρίμα πάντως. Γιατί, όχι μόνο κανένας Δήμος δεν ανέστειλε τις εκδηλώσεις του, όχι μόνο έχουν περάσει τρεις εβδομάδες από τις καταστροφικές πυρκαγιές, για τις οποίες - αλίμονο - όλοι πονέσαμε, αλλά άκουσα και διάβασα ότι έγιναν τελικά και καλλιστεία Μις Πελοπόννησος. Ε, τι να πεις μετά. Χώρια που η συγκεκριμένη εκδήλωση αποτελεί και τοπικό μεν, ιστορικό γεγονός δε. Έπρεπε να μετρήσουν καλύτερα τα πράγματα εκεί στο Δήμο.
Προσωπικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μάλλον ο Δήμος δεν θα είχε και πολλά λεφτάκια, οπότε κουτί του ήρθε...
Ελπίζω βέβαια να μην το πάρουν σκοινί κορδόνι και τις κόψουν τις εκδηλώσεις, γιατί κακά τα ψέματα, η Αρμάτα αποτελεί σήμα κατατεθέν του νησιού.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, ο μετεξεταστέος...

Ο μικρός Γιωργάκης μαύρο καλοκαίρι πέρασε. Είχε μείνει στην ίδια τάξη βλέπεις (για 4η χρονιά) και έπρεπε να διαβάσει πολύ, αν ήθελε - επιτέλους - να περάσει. Ούτε μπάνια ούτε παιχνίδια στις αλάνες με τους φίλους του ούτε τίποτα. Διάβασμα και πάλι διάβασμα. Ήταν όμως πολύ αισιόδοξος. Τα' χε μάθει όλα απ' έξω και ανακατωτά που λένε.
Η ημερομηνία των εξετάσεων βγήκε. Έτσι λοιπόν ο μικρός Γιωργάκης, σαν έτοιμος από καιρό, πλύθηκε καλά, ακόμα και πίσω από τ' αυτιά, καθάρισε και τα νύχια του, χτενίστηκε, έβαλε και μπριγιαντίνη, ψαλίδισε το μουστακάκι του, έβαλε λίγη από τη "Μυρτώ" της μαμάς, φόρεσε τα καλά του και πήγε για τις εξετάσεις.
Στην τάξη τον περίμενε ο δάσκαλός του, ο κύριος Νίκος. Στριμμένο άντερο. Όλοι τον φοβόντουσαν. Και οι δύο έκτες. Όλο το σχολείο δηλαδή...
Η εξέταση κράτησε καμιά ώρα. Ο μικρός Γιωργάκης ήλπιζε ότι θα ήταν γραπτά, να έχει και τον απαιτούμενο χρόνο να σκεφτεί. Όμως όχι. Ο κύριος Νίκος είχε άλλη γνώμη. Ο κύριος Νίκος θα έκανε τις ερωτήσεις και μια επιτροπή θα έβαζε τους βαθμούς και θα αποφάσιζε την τύχη του μικρού Γιωργάκη. Τον σήκωσε όρθιο στον πίνακα, μόνο του, σχεδόν στο ένα πόδι και ο κύριος καθόταν απέναντί του, έτοιμος να τον χαστουκίσει στο πρώτο λαθάκι, και άρχισε να του κάνει τη μια ερώτηση μετά την άλλη. Ο μικρός Γιωργάκης θόλωσε, μπερδεύτηκε, άλλα τον ρωτούσε κι άλλα απαντούσε. Κάπου κάπου έλεγε τα σωστά, αλλά αρκούσαν αυτά για να πάρει καλό βαθμό και να περάσει την τάξη; Ο κύριος Νίκος δεν βοηθούσε, παρά μόνο ρώταγε και ρώταγε... και ο μικρός Γιωργάκης ίδρωνε και ξεΐδρωνε, προσπαθούσε τόσο πολύ ο άμοιρος...
Κάποια στιγμή όλα τελείωσαν. Ο μικρός Γιωργάκης ένιωσε ικανοποιημένος. Απάντησε σε όλα, σωστά πάνω κάτω, ή έτσι νόμιζε τουλάχιστον και ήταν σχεδόν σίγουρος ότι πέρασε επιτέλους στην επόμενη τάξη. Και ο κύριος Νίκος ήταν ικανοποιημένος. Ήταν σίγουρος ότι του έκανε δύσκολες ερωτήσεις, ότι τον στρίμωξε και ότι η επιτροπή θα είχε δύσκολη απόφαση να πάρει. Βλέπεις το' παιζε σπουδαίος και τρανός σε όλο το σχολείο...
Τα αποτελέσματα του μικρού Γιωργάκη θα βγουν τη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου...

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007

Βγάζεις άκρη;;;; (ανταπόκριση από Σπέτσες)

Στις πολύ μικρές κοινωνίες τελικά ανακαλύπτει κανείς πόσο ανύπαρκτο είναι το κράτος, οι αρχές γενικότερα. Βρίσκομαι στις Σπέτσες περίπου 2,5 μήνες και αυτά που βλέπω και διαπιστώνω καθημερινά είναι άνευ προηγουμένου. Ούτε λιμεναρχείο υπάρχει ούτε αστυνομία και ας μην πω για το Δήμο καλύτερα...
Εδώ, όπως πολλοί γνωρίζουν, ως μέσο συγκοινωνίας χρησιμοποιούνται εκτός από τα ταξί ξηράς και τα θαλάσσια. Προφανώς οι οδηγοί-καπετάνιοι θα πρέπει να υπόκεινται και αυτοί σε κάποιους υποτυπώδεις ελέγχους. Για παράδειγμα να μην είναι τύφλα στο μεθύσι. Κι όμως υπάρχουν οδηγοί-καπετάνιοι που πίνουν του σκασμού και μετά σαν να μη συμβαίνει τίποτα πιάνουν το τιμόνι και την τύχη των επιβατών στα χέρια τους και ... ο Θεός βοηθός. Και όχι μόνο αυτό. Έχω δει με τα μάτια μου οδηγό-καπετάνιο να βάζει τη βοτκίτσα του σε πλαστικό ποτήρι, από αυτά που βάζουν τον καφέ, και να το παίρνει μαζί του να την πιει εν πλω. Καλό ε;; Σας έχω και καλύτερο. Κάτι που συνέβη εχθές το βράδυ ή μάλλον τα ξημερώματα. Ο συγκεκριμένος οδηγός-καπετάνιος είχε πιει τον Αργοσαρωνικό κι επειδή δεν μπορούσε να οδηγήσει έδωσε τα κλειδιά του σκάφους να μεταφέρει τους επιβάτες στην Κόστα ο βοηθός του, ένα παιδί γύρω στα 15. Δεύτερος στη σειρά ένας άλλος, βλέποντας την όλη κατάσταση παίρνει τα κλειδιά από τον πιτσιρικά και καλεί το λιμενικό. Κάποια στιγμή εδέησαν οι λιμενικοί να φανούν και το μόνο που είπαν ήταν ''και καλά εμείς τι θέλεις να κάνουμε τώρα. Αν είναι κάνε του μήνυση και βλέπουμε...'' Και ρωτώ εγώ τώρα. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Και αυθαιρεσίες βέβαια δεν γίνονται μόνο όσον αφορά στα θαλάσσια ταξί. Μεγαλύτερες γίνονται στα καΐκια Είτε αυτά που κάνουν το δρομολόγιο Κόστα-Σπέτσες και το ανάποδο είτε αυτά που μεταφέρουν κόσμο στις παραλίες. Κατ' αρχάς αυτοί που τα δουλεύουν είναι όλοι συνταξιούχοι και δεν έχουν τις απαραίτητες άδειες. Σύμφωνοι, το κάνουν για ένα έξτρα εισόδημα, αλλά δεν πρέπει να υπάρχει και κάποιο όριο; Επιπλέον δεν κόβουν αποδείξεις. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι βάζουν και περισσότερο κόσμο απ' όσο πραγματικά χωράνε. Ένα χάος, ένα μπάχαλο. Αλλά κανείς δε λέει τίποτε. Ούτε καν αυτοί που στην πραγματικότητα ζημιώνονται: τα ταξί θαλάσσης (προφανώς όχι τα ίδια τα ταξί, αλλά οι οδηγοί-καπετάνιοι τους...). Οπότε αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται, θα νοιαστούν οι ίδιοι; Και γίνεται στο λιμάνι πανζουρλισμός.
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι. Είναι πραγματικότητα. Οι περιπολίες του λιμενικού είναι ελάχιστες, ειδικά το βράδυ ανύπαρκτες. Τις μόνες στιγμές που βλέπεις κάποιον από το λιμενικό είναι όταν έρχεται κάποιο πλοίο. Έρχεται, βλέπει και φεύγει. Από που να βγάλεις άκρη και σε ποιόν ν' απευθυνθείς.
Γι' αυτό τα πράγματα δεν πάνε μπροστά. Γι' αυτό ο τουρισμός μειώνεται και μετά όλοι κλαίγονται. Εμ, λογικό δεν είναι; Και εάν και η συμπεριφορά των επαγγελματιών δεν είναι η πρέπουσα, τότε έρχεται και δένει το γλυκό. Όταν έχει πολύ κόσμο γκρινιάζουν γιατί δεν ξεκουράζονται και τρέχουν και δεν φτάνουν και ότι ο κόσμος είναι τρελός και ζητάει ότι του κατέβει. Όταν δεν έχει πάλι γκρινιάζουν γιατί δεν έχει δουλειά. Βγάζεις άκρη; Το χειρότερο είναι που και οι νεότεροι αντί να προσπαθούν για το καλύτερο, αρχίζουν με τον καιρό και αποκτούν τον τρόπο των μεγαλύτερων, που πιστέψτε με είναι απαράδεκτος. Βέβαια, για να μην αφορίσω και όλους, υπάρχει μια ισχνή μειοψηφία που προσπαθεί να διατηρήσει ένα επίπεδο και τα καταφέρνει. Μακάρι μόνο να μην τους πάρει και αυτούς τους λίγους η μπάλα...
Υ.Γ. Προφανώς μαθεύτηκε, αλλά ας το αναφέρω κι εγώ: φέτος δεν θα πραγματοποιηθούν οι εκδηλώσεις της Αρμάτας. Δόθηκε γραμμή από τη Νομαρχεία Πειραιά, αυτή πληρώνει άλλωστε τα περισσότερα, και τα χρήματα θα δοθούν στους πυρόπληκτους. Μακάρι να πιάσουν τόπο και να πάνε εκεί που πρέπει...