Δευτέρα 30 Απριλίου 2007

Δωρεάν Υγεία (??????) ΟΛΕΕΕΕ!!!!!!!

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εγχείρησης...

Εδώ και δύο εβδομάδες νοσηλεύεται η μητέρα μου σε μεγάλο κρατικό νοσοκομείο. Έπρεπε να κάνει μια πολύ λεπτή επέμβαση στον εγκέφαλο. Μπήκε πριν δύο τρίτες, όχι γιατί θα χειρουργούνταν αμέσως, αλλά γιατί έπρεπε να μπει στο πρόγραμμα και να πιάσει κρεβάτι. Καλά ως εδώ... Ο γιατρός υποτίθεται θα την έβλεπε την ίδια μέρα για να την ενημερώσει για το πότε θα χειρουργηθεί. Εδώ γιατρός, εκεί γιατρός, πουθενά ο γιατρός. Ως το απόγευμα όλα αυτά, γιατί μετά έφευγε για το ιατρείο του. Την επομένη μια από τα ίδια. Το ίδιο και την πέμπτη και την παρασκευή. Ώσπου το σάβατο εδέησε να εμφανιστεί και να μας πληροφορήσει ότι το χειρουργείο προγραμματίζεται για τρίτη ή πέμπτη. Για να μην τα πολυλογώ κανονίστηκε για πέμπτη πρωί πρωί. Η έρμη η μάνα ξύπνησε απ' τα χαράματα, αν κοιμήθηκε και καθόλου απ' την αγωνία της, και όλη η οικογένεια μαζεμένη περιμέναμεεεεε. Κατά τις οχτώμιση έρχεται και μας λέει ότι θα μπει κατά τις 10.30-11.00 γιατί προηγείται άλλος. Θέλω να ελπίζω ότι επρόκειτο για κάποιο έκτακτο περιστατικό και όχι γιατί οι άλλοι πλήρωσαν περισσότερα... Τέλος πάντων κατά τις 11.00 έρχονται και την παίρνουν, ένας αμίλητος, αγέλαστος, μουντρούχος νοσοκόμος, που ούτε καλημέρα δεν μας είπε. Μόλις βέβαια ο μπαμπάς του 'βαλε στο τσεπάκι το κάτι τις λες και μεταλλάχθηκε, μες το γέλιο και την εξυπηρετικότητα... Έτσι λοιπόν όλοι μαζί, μια ωραία ατμόσφαιρα, κατεβήκαμε στα χειρουργεία. (Νωρίτερα με είχε στείλει ο πατέρας μου στην τράπεζα να σηκώσω ένα πακετάκι, έτσι για τους καφέδες, αν με εννοείτε...). Μέχρι τις 12.30 είχαν βγει ένας νοσοκόμος χειρουργείου και η αναισθησιολόγος να μας ενημερώσουν. Μετά τίποτε, μια και η επέμβαση ήταν σε εξέλιξη. Κατά τις 3 παρά, βγαίνει ο ίδιος νοσοκόμος τονίζοντας: ''επειδή εγώ τώρα σχολάω ήθελα να σας ενημερώσω ότι η επέμαβαση σε 5 λεπτά τελειώνει, όλα πάνε καλά και το πολύ σε μισή ώρα η μαμά σας θα έχει ξυπνήσει". Τι ωραία, αναθαρρήσαμε. Βγάζει ο μπαμπάς να του δώσει το ρεγάλο του κι αυτουνού, λες και δεν είναι υποχρεωμένοι να βγαίνουν και να ενημερώνουν τον κόσμο. Ο τύπος αρνήθηκε. Στην αρχή. "Όχι δεν είναι σωστό", κι όλο ερχόταν προς το μέρος του πατέρα μου. "Μα δεν πρέπει..." κι όλο κωλοτριβότανε. Τελικά το τσέπωσε το πενηντάρικο. Ο δε σεκιουριτάς που υπάρχει στην είσοδο της ράμπας για τα χειρουργεία έκανε καινούριο συκώτι από τα γέλια. Βέβαια το θέμα δεν ήταν εκεί. Το θέμα ήταν ότι ο τύπος μας δούλευε κανονικά. Γιατί η επέμβαση τελείωσε μετά από μιάμιση ώρα+άλλη μία ώρα για να ξυπνήσει. Τέτοιο δούλεμα. Εν ολίγοις εκείνη τη μέρα ο πατέρας μου μοίραζε λεφτά. Τι στους νοσοκόμους που μας άνοιγαν την πόρτα, τι σ' αυτούς που τη μετέφεραν... Εννοείται στην αναισθησιολόγο, η οποία είναι φοβερή, κακά τα ψέμματα, αλλά τι τα θες, πριν ξυπνήσει η μαμά έφυγε γιατί έπρεπε να πάει να πάρει το παιδί της απ' το σχολείο (ή κάτι τέτοιο, δεν κατάλαβα καλά). Για το γιατρό δεν έχω μιλήσει ακόμη, έτσι;;;; Ίσα που τον είδαμε δύο λεπτά μετά το χειρουργείο, αφού τον ψάχναμε, για να μας πει ότι όλα πήγαν καλά και να κλείσει ραντεβού με τον πατέρα μου σε μισή ώρα στο γραφείο του. Εκεί βέβαια δεν είναι δίνω ότι έχω ευχαρίστηση, εάν+εφόσον έχω. Όοοοοχι. Εκεί σου λέει ο γιατρός, θέλω τόσα. Πόσα;;;; Στην περίπτωση τη δική μας μόνον 5.000 ευρωπουλάκια. Από την άλλη θα μου πεις ότι για τον άνθρωπό σου ό,τι και να σου ζητήσουν το δίνεις. Χώρια που το μόνο που μπορείς να νιώσεις γι' αυτούς τους ανθρώπους είναι δέος και θαυμασμός για αυτό που κάνουν. Όμως δεν πληρώνονται απ' το νοσοκομείο; Παίρνουν λίγα και δεν βγαίνουν; Κι αν εμείς δεν είχαμε να δώσουμε τόσα, τι θα γινόταν; Θα πήγαινε η μάνα μας σαν το σκυλί στ' αμπέλι; Γιατί; Από τη μία φωνάζω στον πατέρα μου που όπου και να πηγαίνει, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του γρήγορα και αποτελεσματικά, λαδώνει όλον τον κόσμο. Από την άλλη όμως βλέπεις ότι οι άνθρωποι έχουν διαβρωθεί τόσο, που πια παύουν να σε κοιτάνε στα μάτια και παρακολουθούν μόνο τα χέρια.
Παρόλαυτά του αξίζουν χίλια μπράβο+χίλια ευχαριστώ αυτού του ανθρώπου. Είναι γιατρός και κάνει καλά τον κόσμο (όσο παιδικό κι αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια). Και να σημειωθεί ότι δεν κατηγορώ εκείνον προσωπικά, αλλά ολόκληρο το σύστημα που θρέφεται και θεριεύει απ' όλους μας. Δεν φταίνε μόνο οι γιατροί. Φταίμε κι εμείς που διαιωνίζουμε τις καταστάσεις. Κι όσο κι αν προσπαθούν κυβερνήσεις, διοικήσεις, γραμματείς και φαρισαίοι, αυτό το πράγμα δεν πρόκειται ν' αλλάξει ποτέ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!
Άντε και περαστικά μας...

Παρασκευή 20 Απριλίου 2007

Ocean's 11...

... ή μάλλον για να είμαι πιο σαφής Egeou pelagou's 11...
Κάθομαι και παρακολουθώ την εκπομπή του Makis και φυσικά αναφέρομαι στους 11 και τα οικοπεδάκια (μόλις 370 τόσα) της Μυκόνου. Τελικά μήπως η ταινία πρέπει να ξαναγυριστεί με νέο θέμα και νέους ηθοποιούς;;; Βέβαια κανένα από τα νέα πρόσωπα δεν έχει τη δυναμική και το εκτόπισμα των (κατ' επάγγελμα) ηθοποιών, αλλά μήπως αξίζει μια προσπάθεια; Ομολογουμένως ο κύριος Βαρβιτσιώτης κάνει φιλότιμες προσπάθειες, με τις ανταύγειες, το ανάλαφρο, εκτός βουλής, look, τις διάσημες παρέες να μοιάσει (προφανώς) στον Brand, αλλά μπρρρ..., μάλλον τρομακτικό μου φαίνεται. Καλύτερα θα ήταν να παίξει ο καθένας τον εαυτό του. Θα είχε περισσότερο σουξέ έτσι.

Από την άλλη ασχολούνται με τα ομόλογα και τον Τσιτουρίδη. Εγώ προσωπικά έχω καταλάβει από ελάχιστα εώς τίποτα. Θα μου πεις εσύ είσαι χαζή. Αλλά έχω μια πολύ απλή ερώτηση να θέσω. Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Είναι δυνατόν από Τσιτουρίδη μέχρι τον αξιότιμο εθνικό μας ράκετμαν πρωθυπουργό να μην ξέρουν, να μην απαντούν; Και δεν είμαι σίγουρη πραγματικά για το τι είναι χειρότερο: να είχαν πλήρη άγνοια, που σημαίνει ότι είναι ανίκανοι σε αυτό που κάνουν ή να γνώριζαν, και πολύ καλά μάλιστα, και απλώς έκλεισαν με λουκετάκι το στόμα και πέταξαν και το κλειδί στον υπόνομο και από 'δω παν κι άλλοι και εντάξει δεν τρέχει τίποτα κι αν μας ανακαλύψουν μας ανακάλυψαν κάτι θα βρούμε και θα τα κουκουλώσουμε; Που ζούμε ρε γαμώτο; Ή απλώς εγώ είμαι από άλλο πλανήτη;;;;;

Τρίτη 10 Απριλίου 2007

After Πάσχα

Πάει και το Πάσχα... Άντε καλά να' μαστε και του χρόνου πάλι... Να πέσουμε με τα μούτρα περισσότερο στις τοξίνες, τις χολιστερίνες, τα λίπη κ.ο.κ. Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι γιορτές τέτοιου τύπου (Χριστούγεννα, Πάσχα), οι υποτίθεται χριστιανικές, πρέπει να είναι απαραιτήτως συνώνυμες με το τι θα φάμε. Εβδομάδες πριν ξεκινάει το σκηνικό: "στα ύψη ο οβελίας", "πόσο ελληνικά είναι τα αρνιά του Πάσχα;" (λες και θα καταλάβεις αν το αρνάκι/κατσικάκι μιλάει τη γλώσσα σου ή είναι π.χ. γαλλόφωνο. Δηλαδή τι, βελάζει διαφορετικά;;;;), "πόσο κοστίζουν οι ντομάτες, τα μαρούλια, τα αγγούρια;", και άλλα τέτοια νόστιμα. Και εβδομάδες μετά κρατάει επίσης. Και να οι δυσπεψίες, και να οι τροφικές δηλητηριάσεις κ.τ.λ., κ.τ.λ. (Η αλήθεια είναι ότι φέτος είχαν ν' ασχολούνται και με το ναυάγιο, πάλι όλοι εκείνοι που την προηγούμενη εβδομάδα σχολίαζαν τα γεγονότα της Παιανίας...!!!). Πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που γνωρίζω που δεν τρώει ούτε αρνί ούτε κατσίκι ούτε κοκορέτσι ούτε και τίποτε άλλο από τον υπόλοιπο εσωτερικό κόσμο του ζώου. Αηδιάζω και με την ιδέα. Βέβαια είμαι η χαρά του οικοδεσπότη. Τη βγάζω με λίγο ψωμί και καμιά πατατούλα και σαλάτα, εάν υπάρχουν βέβαια, γιατί κι αυτά πλέον κοστίζουν όσο το σφαχτό, αλλά τέλος πάντων. Με αυτά και με κείνα πέρασε και το φετεινό Πάσχα. Για μένα βέβαια δεν έχει τελειώσει ακόμη, γιατί δεν έχω επιστρέψει... Ακόμα στις Σπέτσες βρίσκομαι, και ας κουτσομπολέψω λιγάκι κι εγώ, ε... δεν πειράζει.
Από την Μεγάλη Πέμπτη είχε αρχίσει να καταφτάνει ο κόσμος στο νησί. Κάθε καρυδιάς καρύδι. Αλλά την Μεγάλη Παρασκευή ήταν το αποκορύφωμα. Και δως του να σέρνουν τις βαλίτσες στο βοτσαλωτό, μαζί με τα σκυλιά και τα παιδιά, καθώς και το απαραίτητο αξεσουάρ του πλούσιου: η Φιλιππινέζα, η οποία η κακομοίρα να σέρνει απ' τη μια το παιδί, απ' την άλλη τη βαλίτσα και να' ναι και ζωσμένη με χίλιες τσάντες, και "γιες μααμ απο 'δω και γιες σερ απο 'κει". Πολύ Φιλιππινέζα ρε παιδάκι μου!!! Είδαμε και διάσημους, δεν μπορώ να πω, παραπονεμένοι δεν μείναμε και φέτος... Τους πρώτους που είδα ήταν μετά την ακολουθία του επιταφίου: ο κύριος Κυριακού μετά της συζύγου, Μαρί Κωνσταντα..κάτι. Να τον κρατάει τρυφερά από τη μέση, όχι τίποτε άλλο, μην της γλυστρίσει και στο λιμάνι κι έχουμε άλλα... Κρίμα θα' ταν... Και πίσω τους ο γνωστός άγνωστος που τους κουβάλαγε τα ψώνια. Μου κάνει τρομερή εντύπωση. Εδώ περιμένουν να έρθουν για να ψωνίσουν;;; Τέλος πάντων, άβυσσος η ψυχή των πλουσίων. Το Μεγάλο Σάββατο πλέον όποιος ήταν να έχει έρθει ήταν εδώ. Και το τι είδαν τα ματάκια μας, άλλο τίποτε... Στην ίδια παρέα η μία φόραγε σορτς και σαγιονάρα και η άλλη μπότα και δερμάτινο. Η γόβα στιλέτο βέβαια πήγε κι ήρθε, έτσι;;; Δεν μπορώ να πω... Που πας καλή μου στο βότσαλο με το δωδεκάποντο;;;; Να μου πεις, αφού το έχει να μην το φορέσει;;; Ξέρω 'γω;;; Καθρέφτη δεν έχουν να κοιταχτούν;;; Σε νησί πάνε. Βάλε γλυκιά μου το χαμηλό παπουτσάκι σου μη φας καμιά σαβούρδα και αναγκαστείς από ντροπή να μην ξαναπατήσεις στο νησί... Στην Ανάσταση δε, δεν το συζητώ. Στην εκκλησία της Ανάληψης που πάμε κάθε χρόνο, πάλι της τρελλής έγινε. Είναι εκεί κάτι καλόπαιδα, που λίγο πριν το Χριστός Ανέστη φέρνουν μια βάρκα... η χαρά του τρομοκράτη. Τίγκα ήταν στα ξερόκλαδα, εφημερίδες, χαρτιά, μπιτόνια με βενζίνη, μπαρούτι, βαρελότα, κροτίδες, πυροτεχνήματα. Ο παπάς έπαθε σοκ. Εδώ που τα λέμε κάθε χρόνο το παθαίνει, γιατί γίνεται χαμός. Πάντως την πράξη αυτή την καταδίκασε, από άμβωνος, μην έχει και προβλήματα με τον προϊστάμενο Χριστόδουλο....
Ο επόμενος ή μάλλον η επόμενη διάσημη που είδαμε ήταν η κυρία Μελέτη του καφέ του πρωινού. Με το ξανθό της το μαλλάκι, με τη στεκούλα της, με το τζινάκι της, περιποιημένο κορίτσι... Και με το σκυλάκι της και με δύο κυρίους να τη συνοδεύουν, φίλοι της μάλλον. Α, δεν μπορώ να πω, συμπαθεστάτη!!! Και η κυρία Στάη ήταν εδώ. Αυτή βέβαια δεν την είδα, αλλά μου το είπε έμπιστη πηγή... Αυτή εντός την έβγαλε, δεν πολυκυκλοφόρησε. Και πολλοί σκαφάτοι κατέφτασαν. Ξέρετε αυτοί που μην δουν τον διπλανό τους με μισό μέτρο μεγαλύτερο σκάφος, την επόμενη χρονιά θα εμφανιστούν με μεγαλύτερο. Και μην νομίζετε ότι τα μεγέθη παίζουν ρόλο μόνο στα σκάφη. Όοοοοοοοχι. Μην δουν το διπλανό τους να έχει παραγγείλει ένα μεγάλο ψάρι. Αυτοί θα ζητήσουν μεγαλύτερο. Έτσι πάει. Εξάλλου σε μερικούς ανθρώπους και για μερικά πράγματα, μόνο το μέγεθος μετράει... Και η κυρία Αγγελοπούλου εδώ ήταν, (άκουσα από κάτι άλλους σκαφάτους, που γούσταραν να τη θάψουν ότι έκανε και κάτι παζαρέματα - τσιγκουνιές στο εστιατόριο που έφαγαν, αλλά δεν ξέρω αν είναι κι αλήθεια), αλλά κι άλλοι πολλοί, όμως καμιά φορά, άμα δεν τους δεις στο φυσικό τους χώρο, παθαίνεις αυτό που λένε "αυτός κάτι μου θυμίζει, κάπου τον έχω ξαναδεί αλλά δεν θυμάμαι που". Τον Τσιτουρίδη δεν είδα πάντως, που συνήθως τον πετύχαινα στις Σπέτσες συχνά πυκνά, αλλά κι αυτός τώρα τρεχάματα έχει, για διακοπές σε νησί με χιλιάδες κόσμου θα πήγαινε;;; Να τον δει και κανά μάτι, να' χουμε άλλα;;;;;
Και ήρθαμε στη Δευτέρα, όπου ο κάθε κατεργάρης γυρνάει στον πάγκο του. Είχαμε κατέβει από νωρίς στο καφενείο του Σταμπόλη και είχαμε πιάσει στασίδι. Τώρα όμως ήταν το ανάποδο. Γιατί έτσι γίνεται πάντα, όποιος έρχεται, κάποια στιγμή θα φύγει. Και φτου κι απ' την αρχή η βαλίτσες στο βοτσαλωτό και τα μούτρα στο πάτωμα.
Δεν πειράζει αδέρφια, τα ξαναλέμε την Πρωτομαγιά. Κοντά είναι εξάλλου.......

Δευτέρα 2 Απριλίου 2007

Καλό Πάσχα

Απ' το πρωί σηκώθηκα σαν την τρελή. Ένα σωρό πράγματα... Βασικά, και μη με μισήσετε, έπρεπε (και δεν έχω τελειώσει ακόμη) να φτιάξω βαλίτσες. Φεύγω... Γιούπι!!!! Κάπου στις Σπέτσες θα με συναντήσετε... Και είπα, μια και μάλλον δεν θα γράψω τίποτα στο μεσοδιάστημα, να ευχηθώ σε όλον τον κόσμο ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ. Μακάρι να είχαν όλοι τη δυνατότητα να φύγουν και να περάσουν μερικές μέρες ξένοιαστες. Όχι ότι εγώ την έχω, αλλά όπως έλεγε και η μαμά μου, η φτώχια θέλει καλοπέραση. Σωστά;;;

Εύχομαι να περάσετε όλοι καλά και να μην ξεχνάτε ότι το ποτό δεν πάει με την οδήγηση. Δεν είναι της μόδας. Πως το λένε!!!!!!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 1 Απριλίου 2007

Ευχαριστώ...

Onomatodosia μόλις είδα το σχόλιό σου... Αχ, είναι το πρώτο σχόλιο που λαμβάνω και είμαι συγκινημένη τόσο... Μπορεί να σου φανεί ηλίθιο, αλλά σ' ευχαριστώ πολύ!!!! Χάρηκα τόσο....

Αλήθεια, να σε ρωτήσω κάτι, αν μπορείς να μου απαντήσεις. Πώς μπορώ να κάνω μια λέξη από αυτές που γράφω να παραπέμπουν σε κάποιο site;

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!