Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

Μήπως τα φύτεψαν οι προηγούμενοι;;;;

Όταν σπούδαζα είχα νοικιάσει ένα σπίτι με κήπο, μαζί με δύο άλλες φίλες μου. Το σπίτι πολύ ωραίο και ο κήπος εξίσου.(είχα μάθει ότι εκεί έμεναν πριν κάτι άλλες κοπέλες, φοιτήτριες κι αυτές, λίγο λοξές, απ' ότι έλεγαν οι γείτονες, αλλά σημασία δεν έδινα). Δεν ήταν πολύ μεγάλος. Είχε στις τέσσερις γωνίες παρτέρια που χωρίζονταν από δύο διαδρομάκια που διασταυρώνονταν. Μη φανταστείτε κανένα τεράστιο κήπο. Όοοοχι. Μικρός αλλά κουκλίστικος. Είχε τριανταφυλλιές, μία λεμονιά, γεράνια, ένα γιασεμί και κάτω από τη λεμονιά ένα φυτό, που δεν ήξερα τι είναι, που έκανε κάτι καρπούς σαν βατόμουρα. Το θαύμαζα το φυτό μου. Καταπράσινο και φουντωτό. Το πρόσεχα κι όλας. Μια φορά μάλιστα επιχείρησα να το κλαδέψω. Όχι τίποτε άλλο, αλλά τα φύλλα του με αγκύλωναν όταν άπλωνα. Κλαδευτήρι δεν είχα, οπότε πήρα ένα κουζινομάχαιρο και το ψιλοπετσόκοψα, αλλά τι πείραζε. Σάμπως κηπουρός ήμουνα; Αυτό βέβαια, εκεί, ξανάβγαζε καινούρια φυλλαράκια, ακάθεκτο. Όποτε ερχόταν κάποιος στο σπίτι, ήθελα να τον φιλέψω λίγα βατόμουρα, αλλά δεν ήξερα μήπως είναι δηλητηριώδη. Μην πάρω και κανέναν στο λαιμό μου.
Κάποια στιγμή τελείωσα το πανεπιστήμιο, πήρα πτυχίο, έφυγα φυσικά από το σπίτι, αλλά που και που επισκεπτόμουν τη γειτόνισσα την από πάνω, που ήταν πολύ καλή κυρία. Μια φορά λοιπόν, όπως καθόμασταν στο μπαλκόνι της, χάζευα τον κήπο από κάτω. Έψαξα για το φυτό μου, αλλά τίποτα. Στη θέση του έχασκε μια τρύπα. ''Τι έγινε'', τη ρωτάω. ''Που πήγε η βατομουριά;'' Ο γιος της που ήταν εκεί, έσκασε στα γέλια. ''Ποιά βατομουριά καλέ;;;'' ''Η βατομουριά'', επέμενα. ''Εκείνο το φυτό, κάτω από τη λεμονιά. Γιατί το ξερίζωσαν;'' ''Καλά, κοριτσάκι μου, μου απαντάει, από πού είσαι; Άκου βατομουριά. Κάνναβις ήταν. Το είχαν φυτέψει οι πριν από εσάς, αλλά μόλις φύγατε, ο ιδιοκτήτης το ξερίζωσε, γιατί ... που να σου εξηγώ τώρα. Ήρθε κι ένας μπάτσος στον τέταρτο και καταλαβαίνεις τώρα...''
Βρε τι λέτε, βρε...

Και σκέφτομαι τώρα, ακούγοντας αυτά τα καινούρια, τα ωραία, στην τηλεόραση. Μήπως δεν φταίνε αυτοί εκεί οι άνθρωποι στο χωριό. Μήπως τα φύτεψαν οι προηγούμενοι;;;;;;;;;

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είχες τέτοιον θησαυρό τόσο καιρό μπροστά στα μάτια σου;;;;;;;;;


Απίστευτο, απίστευτο! Πως και δεν σε κλείσαν στην ψειρού;

taxitzou είπε...

είδες;;;;;;
κι όχι τίποτε άλλο, αλλά το πληρώναμε έξω ένα σκασμό λεφτά!!!!!!!!


για το άλλο;;; φταίει το αγγελικό μου προσωπάκι. Δε σου πάει ο νους με τίποτα. Μην το συζητάς...

Ανώνυμος είπε...

"κι όχι τίποτε άλλο, αλλά το πληρώναμε έξω ένα σκασμό λεφτά"

Ναι ρε γμτ!!!!!

Roadartist είπε...

χα χα χα Σοβαρά μιλάς τώρα??? Καλά πραγματικά είναι αληθινή ιστορία αυτό??....
χα χα χα .........

taxitzou είπε...

roadartist αλήθεια είναι. Μπορεί να μοιάζει ότι την έβγαλα από το κεφάλι μου, αλλά δυστυχώς δεν έχω την φαντασία του domino...

Rodia είπε...

Μα... παντα οι προηγουμενοι φταινε... Ετσι δε λεγαμε και στο σχολειο; "Ο πισω φταιει κυρια! Εγω δεν εκανα τιποτα!"

:-) ωραια γραφεις!
Πες που κανει πιατσα το ταξι να σε προτιμαμε:-ΡΡ

taxitzou είπε...

rodia και έχεις δίκιο και άδικο. Ώντος έχουμε μια τάση να ρίχνουμε το φταίξιμο στον ... πισινό μας, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τον κήπο τον βρήκα έτοιμο...

χώρια που αν δεν έβρεχε στην Κέρκυρα, ο κήπος ο συγκεκριμένος θα ήταν πιο ξερός κι από την έρημο... ποιά θες... τη Σαχάρα; τη Σαχάρα... Εγώ με τα λουλούδια, μα καμία σχέση σου λέω...

taxitzou είπε...

α, ξέχασα να σου πω rodia, από τον Ιούνιο και στο εξής πιάτσα κάνω στις Σπέτσες. Όποτε σας βγάλει ο δρόμος...

tzonakos είπε...

Χαχαχαχαχαχαχα !
Εσυ αρχίζεις και μ αρέσεις.
Εχεις και ταξί ;