Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Και που να σφίξουν οι ζέστες (ακόμη περισσότερο)

Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με τους ανθρώπους το καλοκαίρι. Δεν ξέρω επίσης, ή μάλλον δεν έχω παρατηρήσει, αν το φαινόμενο συνεχίζεται και το χειμώνα, όμως σίγουρα το καλοκαίρι η κατάσταση επιδεινώνεται.

Λες και κάτι παθαίνουν. Τρελαίνονται Δεν τολμάς να μιλήσεις και σε αγριοκοιτάνε, λες και τους έβρισες τα ιερά και τα όσια. Βέβαια, όταν αυτοί μιλάνε, και ενδεχομένως σου βρίζουν τα δικά σου ιερά και όσια, οφείλεις να τους ακούσεις, να συμφωνήσεις και κυρίως και πάνω απ' όλα να μην αντιδράσεις. Γιατί αυτοί έχουν δίκιο.
Το ίδιο συμβαίνει και με γενικότερες συμπεριφορές. Και φυσικά, όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο συνομιλητής, τόσο χειροτερεύουν τα πράγματα.

Κι εσύ, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο άλλος κάνει κάτι, αν όχι παράνομο, αλλά τουλάχιστον κάτι που δεν είναι σωστό ρε αδερφέ, τότε τι κάνεις; Μιλάς; Το καταγγέλεις; Τον κάνεις ρεντίκολο; Ή με αυτόν τον τρόπο γίνεσαι κακός; Καλά ότι γίνεσαι κακός γίνεσαι, αλλά πόσα να καταπιείς; Και ειδικά όταν αυτά που συμβαίνουν έρχονται, στην τελική, κόντρα στα προσωπικά σου συμφέροντα και βλάπτουν έμμεσα ή άμεσα την οικογένειά σου;
Προφανώς δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, αλλά ψιλοκολλάω να μιλήσω και πιο ξεκάθαρα.

Το χειρότερο που συμβαίνει εδώ πέρα είναι ότι εμείς για παράδειγμα, ως "ξένοι", και να μιλήσουμε δεν θα μας ακούσει κανείς. Οι υπόλοιποι, οι "ημεδαποί", έχουν γνωστούς παντού. Μα παντού. Ένας, ας πούμε, που έχει κάνει τις λαμογιές του αιώνα, έχει συγγενή μπάτσο. Άντε να βγάλεις άκρη τώρα εσύ. Σε όποιους ελέγχους έχουν γίνει, από επιτροπές του υπουργείου, ο κύριος αυτός, καθώς έχει ενημέρωση εκ των έσω, ξέρει εκ των προτέρων πότε και που θα είναι τα κλιμάκια και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Και ρε παιδί μου, όλα καλά, αλλά την αδικία δεν την μπορώ. Προσπαθείς να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και όλο γίνονται πράγματα που σε βγάζουν απ' τα ρούχα σου. Άντε να δουλέψεις μετά. Με τα νεύρα δαντελίτσα της γιαγιάς σε τραπεζομάντιλο..

Εν τω μεταξύ, ο συγκεκριμένος κύριος είναι συνομήλικος της Μπουμπουλίνας και μου το παίζει και τζόβενο. Δημόσιος κίνδυνος είναι γαμώτο μου, και κανείς δεν τον αγγίζει. Γιατί;;;;;;;;;;;;;Εγώ μετά τι να κάνω, που με πνίγει το δίκιο, εεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;;

Αχ, δυστυχώς δεν ξεθυμαίνω, λέγοντάς τα. Κάτι άλλο πιο δραστικό πρέπει να γίνει. Κι όσο σφίγγουν οι ζέστες, τόσο το μυαλό μου γίνεται κουρκούτι, τόσο δε σκέφτομαι λογικά, τόσο θα κάνω τίποτα κουλό και θα μας γράψουν οι εφημερίδες...

Ας πάω για καμιά βουτιά, μπας και ξελαμπικάρω...

(κι αφού δεν μπορώ να κάνω κάτι "επίσημο", αφού κανείς δεν τον ακουμπάει, σκέφτομαι τουλάχιστον να κάνω καμιά πλακίτσα... Δέχομαι και ιδέες!!!)

13 σχόλια:

Christina Noe είπε...

Το ξέρεις πως η φαντασία των μπλόγκερς οργιάζει (!) αλλά δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό για να προτείνουμε κάτι εξίσου χειροπιαστό!!
Τι να πείς βρε ταξιτζού μου? Υπάρχει κάτι σ'αυτή την χώρα που να δουλεύει σωστά? Με εκνευρίζει αυτή η έκφραση αλλά είναι η μόνη που αντιπροσωπεύει αυτό το ακυβέρνητο καράβι!
Να την κάνεις την πλάκα και περιμένω σχετική ανάρτηση!!
Φιλιά πολλά!

cinderella είπε...

Να, πάνω στην ώρα ήρθα που έχεις φουντώσει, με την τούρτα παγωτό να τα πούμε κομμάτι.
Καλή μου ταξιτζού δεν είναι θέμα καιρού, εποχής, χρόνου. Είναι θέμα νοοτροπίας, μιζέριας, γονιδίων του Ελληνάρα. Υποτίθεται με βάση μελέτες οτι οι λαοί που έχουν καλοκαιρία σε σχέση με άλλους, έχουν και καλύτερη διάθεση, περισσότερο κέφι και ζωντάνια. Ο Έλληνας και αυτό το καταρρίπτει γιατί έχει μάθει να τονίζει και να τρέφει το υπερ-εγώ του.
Απο εκεί και πέρα, σε νιώθω απόλυτα με την μικροκοινωνία που έχει μάθει να έχει αλισιβερίσια με τις τοπικές εξουσίες για να κουκουλώνει τις βρωμιές της. Κι αυτό δυστυχώς δύσκολα θα αλλάξει.

Η τούρτα είναι σοκολάτα καραμέλα. Σας αρέσει;; :)))

Alexis B είπε...

τράβα του μιά καταγκελία με απόδείξεις ατράνταχτες και αν δεν γίνει τίποτε επανέλαβε την καταγκελία σε ανότερο κλημάκιο, η δυνατό του αντιθέτου κόμματος, καταγκέλοντας και τόν αάλλο που εκανε την πάπια.
Πάτημα το κεφάλι κάτω θέλουνε κάτι τέτοιοι
Καλό Σ/Κ

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Well come back!!!

Both of us...

:))

Ανώνυμος είπε...

Έχω μία πρόταση.Πληρώνεις μία γκομενάρα. Του κλείνεις ραντεβού και πάνω στην κατάλληλη στιγμή που θα έχει ιδρώσει αυτός θα του κάνει μία απότομη κίνηση.Ε...αυτός δεν θα αντέξει αν είναι ραμολιμέντο και θα πάθει τουλάχιστον δύο απανωτά εμφράγματα.Θα ξεβρομίσει και ο τόπος.

Καλό μήνα να έχεις αγαπητή και μη μασάς από δαύτους.Είναι γεμάτη η Ελλάδα.Ούτε με ψεκασμό δεν γλιτώνουμε

Ανώνυμος είπε...

Οχι, δε φταίει το καλοκαίρι (τα φεγγάρια ίσως;).Και όχι, δεν γλυτώνουμε εύκολα από δαύτους. Η δική μου αντιμετώπιση; Τους αφήνω να φαντάζονται τα χειρότερα. Ξέροντας ότι πρόκειται συνήθως για θρασύδειλα, χαμερπή υποκείμενα, χωρίς δικά τους ερείσματα στη ζωή, αφήνω "κομψές" σπόντες, για όλα όσα πρόκειται να κάνω προκειμένου να πάρω το αίμα μου πίσω. Δε έχει σημασία, που τελικά δε κάνω τίποτα. Μου αρκεί, που χάνουν τον ύπνο τους περιμένοντας τα χειρότερα.
YΓ : σε ζηλεύω για κείνη τη βουτιά.

taxitzou είπε...

καλημέρα σας αγαπημένοι μου...

αααχ, ευχαριστώ τόσο για τα σχόλια και κυρίως για τις προτάσεις σας (γειά σου island μερακλού με τις ιδέες σου). Δεν προλαβαίνω να γράψω, βλέπεις μπάνια πρωί απόγευμα... δε βγαίνω, τι να κάνω...

θα επανέλθω ...

φιλιά κι ευχαριστώ και πάλι..

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλές βουτιές!!!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Τώρα σφίγγουν...

Καλό μήνα :))

Alexis B είπε...

Περασα για καλημέρεεεεεεεεες.
Καλά να περνάς

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλώς σας βρήκα. Ακούστε ένα ακραίο περιστατικό. Όταν η αρραβωνιαστικιά μου έδωσε τα σήματα, δίπλα της καθόταν ένας νεαρός, ο οποίος δεν σημείωνε τίποτα. Απολύτως τίποτα. Κοιτούσε αμέριμνος δεξιά κι αριστερά. Οπότε μόλις σηκώθηκε αυτός, ακολούθησε και η αρραβωνιαστικιά μου και ζήτησε στον επιμελητή να δείξει τα σήματα του προηγούμενου. Και αυτός με θράσσος της είπε -Ποια είσαι εσύ κυρά μου που θα με ελέγξεις; Η γυναίκα μου απάντησε - αυτή που αναρωτιέται αν θα βρεθεί απέναντι από τον νεαρό που μόλις του δώσατε την άδεια να αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Ζήτησε εισαγγελέα και τελικά ο τελευταίος αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε διότι ήταν φίλος του επιμελητή. Και όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο νεαρός όντως δεν είχε γράψει απολύτως τίποτα και το κυριότερο; Ήταν γιος του εισαγγελέα! Αλλά η αρραβωνιαστικιά μου κράτησε το όνομα του επίδοξου οδηγού και θα κινηθεί νομικά. Εάν δεν συναντήσει σκόπελο μπροστά της. Τί ψάχνετε;

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Ξέσφιξαν οι ζέστες... λιγάκι!!

Καλό μήνα :))

Roadartist είπε...

Καλό φθινόπωρο...
Ολα καλα?