Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

Νοσοκομείου συνέχεια (μέρος 2ον)...

... και τα βάσανα δεν τελειώνουν ποτέ!
Πριν από ένα μήνα περίπου η μητέρα μου έκανε επέμβαση στον εγκέφαλο για να αφαιρεθεί κύστη που είχε δημιουργηθεί. (Για την ιστορία πριν από 9 χρόνια είχε κάνει αφαίρεση όγκου, καλοήθους όπως αποδείχθηκε, αλλά όχι εδώ, στην Αμερική. Η κύστη δημιουργήθηκε στο ίδιο σημείο). Κατόπιν το υλικό που αφαιρέθηκε θα πήγαινε για βιοψία. Και περιμέναμε τα αποτελέσματα... Τηλεφωνούσαμε και μας πήγαιναν από μέρα σε μέρα. Ώσπου, τελικά, μας είπαν το κορυφαίο: ''ξέρετε, το υλικό που είχαμε για να κάνουμε τη βιοψία δεν ήταν αρκετό!!!'' Δηλαδή πόσο θέλανε, κανα κουβά;;;;; Αν είναι δυνατόν!!!!!!!!!!
Βέβαια, το καλύτερο δεν είναι αυτό. Προχθές έκανε μαγνητική, για να δει πώς πάει η κατάσταση, και ως εκ θαύματος το υγρό, η κύστη είχε ξαναδημιουργηθεί. Τι καλά!!! Ο γιατρός δεν απάντησε αμέσως τι πρέπει να γίνει. Ήθελε να το σκεφτεί το χρυσούλι μου... Θα μας απαντήσει τη Δευτέρα, αν θα χρειαστεί να ξαναγίνει επέμβαση, ανοιχτή αυτή τη φορά. Κι ερωτώ. Δεν θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι υπάρχει ενδεχόμενο να ξαναδημιουργηθεί η κύστη; Μήπως θα έπρεπε να κάνει εξ αρχής ανοιχτή επέμβαση; Γιατρός δεν είμαι, ούτε υποδείξεις μπορώ να κάνω. Αλλά ρε γαμώτο κρίμα δεν είναι; Μεγάλη γυναίκα να υποβληθεί μέσα σ' ένα μήνα σε δύο πολύωρα και επικίνδυνα χειρουργεία; Και πόσα λεφτά θα ζητήσει αυτή τη φορά; Γιατί θα ζητήσει, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά από την άλλη γιατί να ζητήσει; Σε δημόσιο νοσοκομείο δουλεύει. Που είναι η δωρεάν υγεία που μας υπόσχονται όλοι; Εγώ θέλω να καταγγείλω τα γεγονότα, με ονόματα και διευθύνσεις, αλλά η μαμά μου δεν θέλει. Φοβάται και τον έχει ανάγκη. Γιατί να είναι έτσι τα πράγματα; Εμάς ποιός μας προστατεύει;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τα πράγματα θελουν τόλμη κοριτσάκι μου με τους γιατρούς. Να τα λες έξω απο τα δόντια και να επιτίθεσαι. Διαφορετικά παραμένεις ένα ακόμη πιόνι τους για την ενίσχυση των οικονομικών τους