Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

Βούρδουλας που τους χρειάζεται...

Διάβασα χθες την ιστορία της Αμαλίας. Τελικά αυτό που συμβαίνει είναι τρομακτικό... Δεν ζω φυσικά στον δικό μου όμορφο και αγγελικά πλασμένο κόσμο, αλλά ρε γαμώτο, αρνούμαι να δεχτώ ότι όλοι είναι έτσι, ότι όλοι συμπεριφέρονται με γνώμονα το κέρδος και τα λεφτά. Ωραία, τα μαζεύουν και τα μαζεύουν. Και;;;; Η γιαγιά μου έλεγε πάντα ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες. Όλα πια λεφτά είναι; Όλα ίσιωμα; Αρνούμαι να το δεχτώ. Αλλά μάλλον στρουθοκαμηλίζω, σωστά; Στην οικογένειά μου τουλάχιστον, ότι έχουμε καταφέρει στους τομείς της υγείας και των δημοσίων υπηρεσιών, το έχουμε καταφέρει γιατί ο μπαμπάς όπου πάει θα δώσει και το κάτι τις του. Μα θες για τα νοσοκομεία και τους γιατρούς (γιατί αλλιώς ακόμα θα περιμέναμε το πρώτο χειρουργείο), μα θες στις αξιότιμες υπαλλήλους των διαφόρων υπηρεσιών που για να σφραγίσουν ένα κωλόχαρτο για να πάρει η μαμά την αναπηρική της σύνταξη έπρεπε να τους τάξει - και να τους δώσει - τον ουρανό με τ' άστρα, μα..., μα..., μα... Έλεος πια, ως πότε θα τους πληρώνουμε εξτρά για να κάνουν τη δουλειά για την οποία ήδη πληρώνονται;;; Γιατί μόλις δουν τα μαγικά χαρτάκια αλλάζουν φάτσα, κι από κει που ούτε να σε φτύσουν, τους πιάνονται τα γόνατα από τους τεμενάδες;;; Ποιός τους μαζεύει όλους αυτούς; Ποιός τους ελέγχει; Πότε χάσαμε την μπάλα;
Καλά λες Αμαλία, ως πότε όλοι αυτοί θα πάψουν ν' αποτελούν τον κανόνα;;;

2 σχόλια:

amalia kalyvinou είπε...

Διάβασα τα τελευταία ποστ σου μόλις τώρα...Για ειδές καιρό που διάλεξε να διαβάσεις κι εσύ εμένα!
Εύχομαι όλα να πάνε καλα

taxitzou είπε...

Αμαλία, ειλικρινά δεν περίμενα ούτε να με διαβάσεις ούτε να μου γράψεις. Σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου. Με συγκίνησες πραγματικά.