Τρίτη 1 Μαΐου 2007

Νοσοκομείου συνέχεια

Εχθές καθώς έκανα βόλτες στους διαδρόμους του ορόφου τσουουουπ να 'σου ένας απρόσμενος επισκέπτης. Και πιστέψτε με μόνος του ήρθε. Ούτε κάμερες υπήρχαν ούτε η αντιπολίτευση έκανε έλεγχο (για να το φέρει μαζί της) (μαζί με τις κάμερες φυσικά!). Όχι. Ήρθε εντελώς απρόσκλητος κι έσπειρε τον πανικό. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσεις την είσοδο, έφοδο να το πω (;) ενός περιστεριού;;;; Είδε φως και μπήκε. Βέβαια παντού, σε όλες σχεδόν τις κολώνες του νοσοκομείου υπάρχουν αφίσες που τονίζουν στον κόσμο να μην ταϊζει τα περιστέρια γιατί αποτελούν πηγές μόλυνσης κτλ. Βλέπεις τα περιστέρια δεν ξέρουν να διαβάζουν. Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον. Μπήκε λοιπόν ο πουλής, πέταγε από 'δω, πέταγε από 'κει, κι ένα τσούρμο από πίσω να το κυνηγάει. Στα μουγγά φυσικά, γιατί εξάλλου σε νοσοκομείο βρισκόμαστε. Ξέφευγαν κάτι φωνές βέβαια, αλλά ήταν πνιχτές και χωρίς ήχο. Κάτι σαν τον παλιό καλό βωβό κινηματογράφο. Που πρώτα παίζεται η σκηνή και μετά βλέπεις τους διαλόγους. Γι' αυτό άλλωστε και το σκηνικό ήταν πολύ αστείο. Εννοείται ότι δεν το έπιασαν, έτσι; Άλλο τρόπο βρήκε το πετεινό τ' ουρανού για να φύγει. Κι έτυχε σε μένα η δύσκολη αυτή αποστολή. Όχι βέβαια γιατί το επέλεξα...
Κάποια στιγμή λοιπόν αποφασίζω να κατέβω κάτω να πάρω έναν καφέ. Κι εκεί που πήγαινα να μπω μέσα στο ασανσέρ αντιλαμβάνομαι από πίσω μου ένα λεφούσι να έχει μπλοκάρει το περιστέρι και να το σπρώχνει προς τα μέσα. Ποία η θέσις μου, εεε;;;; Και κατέβηκα 7 ορόφους με το περιστέρι να με κοιτάζει στα μάτια κι εγώ να κάνω το ίδιο, προσπαθώντας να το υπνωτίσω για να μην αρχίζει να φτερουγίζει μέσα στο ασανσέρ και κυρίως να μην με κουτσουλήσει, άσχετα που λένε ότι είναι γούρι. Έκανε κανά δυο απόπειρες να πετάξει, αλλά μάλλον είμαι πολύ καλή στον υπνωτισμό και δεν σήκωσε τα πόδια του από το πάτωμα. (Βρε λες να έχω το κληρονομικό χάρισμα;;;;) Μόλις φτάσαμε στο ισόγειο, και πετάχτηκα έξω, το πουλί αποφάσισε ότι του άρεσε η βόλτα και δεν ήθελε να βγει έξω. Εγώ προσωπικά δεν του χάλασα το χατήρι. Και ξαναπάτησα το 7 στα κουμπιά του ασανσέρ, προκειμένου να βγει στον όροφο του. Καλά δεν έκανα;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: