I am baaaack!!!!!!!!!!!

Αγαπημένοι μου, πόσο μου λείψατε, αν ξέρατε....
Γρήγορο ίντερνετ δεν έβαλα ακόμα, αλλά έκανα κάτι πατέντες με την υπάρχουσα σύνδεση, και να' μαι... Βέβαια κινούμαι με ρυθμούς σαλίγκαρου, αλλά δεν πειράζει.

Ωραίο καιρό διάλεξα να επιστρέψω. Εν μέσω καύσωνος και μελτεμίων (ή λάθος ενημέρωση έχω;;;), σκανδάλων, διαγραφών, ακρίβειας, διαδηλώσεων, ποδοσφαιρικών θεμάτων ... και η λίστα συνεχίζεται.

Γενικά καλά είμαι. Ευτυχώς δε βρίσκομαι στην Αθήνα να βράζω και να ψήνομαι σαν τσιπούρα στα κάρβουνα, όπως υποθέτω οι περισσότεροι από εσάς. Εδώ στο νησί, αν μη τι άλλο ρίχνω καθημερινά τις βουτίτσες μου, έστω και για μισή ωρίτσα βρε παιδάκι μου... (Ξέρεις η θάλασσα είναι περίπου δύο λεπτά από το σπίτι μου...)

Το νησί, ένα - μετά συγχωρήσεως - μπουρδέλο είναι. Κόσμος, χαμός και ο κάθε "επαγγελματίας" κοιτάζοντας να τ' αρπάξει όπως μπορεί, όσο μπορεί, κάνει ότι του γουστάρει. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει. Ο κάθε επισκέπτης βέβαια, ερχόμενος για δυο τρεις, πέντε μέρες το πολύ δεν το καταλαβαίνει. Αλλά εγώ που ζω και κινούμαι εδώ βλέπω και φρικάρω. Για την ακρίβεια ας μην το συζητήσω καλύτερα. Κοίτα, όχι ότι σε αποτρέπω να έρθεις, αλλά άμα έρθεις και διανοηθείς να φέρεις και το ταίρι σου (δε μιλάω για παιδιά, αυτά ξέχνα τα!!!) θες περίπου ένα εξακοσαράκι για ένα διήμερο. Υπερβάλλω;;;; Τι, επειδή μένω εδώ, να μην πω την αλήθεια;;; Δε μου το επιτρέπει η διαπαιδαγώγησή μου.

Ωστόσο, νιώθω ευλογημένη που βρίσκομαι εδώ. Το τοπίο είναι υπέροχο, η θάλασσα φανταστική (και δίπλα, όπως ήδη ανέφερα), και κυρίως είσαι μακριά από καυσαέρια, μποτιλιαρίσματα, ουρές σε τράπεζες κι εφορίες (αυτά σε κυνηγάνε πάντα, και στου βοδιού το κέρατο να κρυφτείς...). Ας μην είμαι αχάριστη!

Το άλλο δε στο είπα. Ήμουν άρρωστη περίπου τρεις εβδομάδες. Ο πυρετός 38,5 ακατέβατα. Χρόνια είχα ν' αρρωστήσω έτσι. Ο γιατρός διέγνωσε οξεία αμυγδαλίτιδα. Της Αθήνας ο γιατρός. Γιατί ο εδώ ... Όχι ότι ήταν κακός ο κακομοίρης, μην τον αδικώ, αλλά ρε παιδάκι μου, είμαστε σ' ένα νησί που ειδικά το καλοκαίρι έχει πάααρα πολύ κόσμο, είναι δυνατόν το ιατρείο να εξυπηρετείται μόνο από ένα γιατρό. Ας μην αναφερθώ ότι οι ειδικότητες είναι περιορισμένες. Καλά, αν είναι να μιλήσουμε και για κάτι πιο ... πως να το πω... ας πούμε αν υπάρχει υπέρηχος, για τις έγκυες βρε αδερφέ... θα γελάνε και τα βότσαλα.

Πάντως τώρα καλά είμαι. Κατά τ' άλλα, οι γρουσούζηδες δεν έχουν σταματήσει το θεάρεστο έργο τους. Τη μια μέρα μας "μνημονεύουν" οι καλοί μου, και την επομένη τρέχουμε να μαζέψουμε τις ζημιές. Κι αλήθεια λέω. Δεν ξέρουμε πια τι να κάνουμε. (Θα σας τα πω μια άλλη φορά)

Φιλιά πολλά αγαπημένοι μου και εις το επανειδείν σύντομα.