Γειά σου Αμαλία...

Τα λόγια περισσεύουν... Έχω σοκαριστεί...

Γειά σου γλυκιά μου Αμαλία...

Να 'μαι πάλι...

... καιρό είχα να γράψω και ομολογώ ότι μου έλειψε... Είπα να ξανακάνω την εμφάνισή μου, μια και πέρασαν τα μεγάλα, εθνικά γεγονότα. Ξέρετε εσείς... Καλλιστεία, και τα παρελκόμενα, γιουροβίζιον, και τα παρελκόμενα (που κράτησαν περισσότερο από τα καλλιστεία, είναι η αλήθεια), τα ομόλογα και αν θα επιστραφούν (για το θέμα ειλικρινά έχω καταλάβει έως το απόλυτο τίποτα... Κατ' αρχάς δεν ξέρω τι είναι ''ομόλογα''...), το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, οι πανελλήνιες ξεκίνησαν (είναι βέβαια λιγότερο σημαντικές από τα υπόλοιπα...!!!) και πάει λέγοντας. Γίναν κι άλλα πολλά, αλλά που να τρέχουμε τώρα...
[Θα ήθελα να κάνω μια μικρή τοποθέτηση, όσον αφορά τη γιουροβίζιον, ας μου επιτραπεί, κι ας έχει περάσει μια εβδομάδα και... Η αξιολάτρευτη κυρία Μαρία είπε κατά λάθος το FYROM, Μακεδονία. Εγώ προσωπικά δίνω την εξής ερμηνεία: ή το έκανε επίτηδες, που πολύ αμφιβάλλω, ή το έκανε από βλακεία, που εκεί συγκλίνω. Οπότε αθώα η κατηγορουμένη λόγω ηλιθιότητας. Τέλος!]
Ας επιστρέψω στην πολιτική ατζέντα της χώρας. Έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο, αυτό είναι φανερό. Έμπιστη πηγή (έχουμε κι εμείς τις άκρες μας, τι νομίζατε...) μου είπε ότι σε ένα συγκεκριμένο υπουργείο, ο γενικός γραμματέας ζήτησε να του βγάλουν πρόγραμμα έως τον Αύγουστο. Τι σημαίνει αυτό; Αδέρφια, είναι πολύ απλό. Εκλογές από Σεπτέμβριο... Όχι ότι σας το λέω για νέο, αλλά αν είχατε και την παραμικρή απορία, σας τη λύνω... Προσωπικά δεν έχω καταλήξει ακόμα τι θα ψηφίσω. Εκτός από Νέα Δημοκρατία, βέβαια, που δεν ψηφίζω, που να μου κοπεί το χέρι απ΄τη ρίζα. Αλλά θα μ' εντυπωσίαζε πραγματικά αυτός που θα έλεγε όχι ότι θα κάνει το μεγαλύτερο καλό στη χώρα, αλλά αυτός που θα ορκιζόταν ότι θα κάνει το μικρότερο κακό. Γιατί άραγε οι πολιτικοί μας βγαίνουν απ' τα ρούχα τους όταν ακούν από τους πολίτες να τους κατηγορούν και να τους θεωρούν όλους ίδους; δηλαδή απατεώνες και κλέφτες και ψεύτες; Τόσο παράλογο τους φαίνεται; Με τις φωνές και τις αλληλοκατηγορίες δεν πετυχαίνουν τίποτα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άντε μετά να πείσεις ότι δεν είσαι ελέφαντας... Δεν ξέρω, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Όχι ότι στο ΠΑΣΟΚ είναι καλύτεροι, αλλά η σημερινή κυβέρνηση θεωρώ πως είναι η χειρότερη όλων των εποχών. Βοήθειά μας...

Τηλεμαραθώνιος ΕΛΠΙΔΑΣ

Ειλικρινά ήταν τρομερά συγκινητική η χθεσινή προσπάθεια του MEGA και του συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ για τη δημιουργία του πρώτου ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά. Όλος ο κόσμος συμμετείχε και πραγματικά διαπιστώνει κανείς τι απόθεμα αγάπης υπάρχει στον απλό κόσμο. Δε λέω, βοήθησαν και οι εταιρίες και οι πλούσιοι ιδιώτες, όμως τα 5 και τα 10 ευρώ των απλών ανθρώπων σήμαιναν κάτι περισσότερο, μια και προέρχονταν από το υστέρημά τους. Βοηθήσαμε όλοι για κάτι που αξίζει τον κόπο και που θα έπρεπε το "κράτος-πρόνοιας" να έχει πραγματοποιήσει εδώ και χρόνια. Μωρέ καλά τους τα 'χωσε ο Ψωμιάδης, σε μια συνομιλία που είχε το μεσημέρι από τη Θεσ/νίκη. Μπορεί να μην τον συμπαθώ, αλλά έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Τέλος πάντων. Πάλι ο απλός πολίτης θα βγάλει το φίδι απ' την τρύπα, αλλά δεν πειράζει. Σε αυτή την προσπάθεια τελικά δεν χωράνε κακίες και μιζέριες. Είναι κάτι που χρειάζεται να γίνει και ας γίνει με οποιονδήποτε τρόπο.

Βέβαια δεν μπορώ να κρατηθώ και θ' αναφερθώ σε κάτι που μου έκανε κακή εντύπωση. Και δεν αφορά στην διοργάνωση αλλά σ' έναν υπουργό της σεμνής και ταπεινής κυβέρνησής μας. Πλησιάζουν κάποια στιγμή τον υπ. Μακ.-Θρακ., ο οποίος μετά το σύντομο λογίδριό του, αναφέρει το ποσόν που προσφέρει το υπουργείο του. ΟΚ! Το επόμενο τι το 'θελε; Δε λέω, για καλό το είπε, αλλά ακούστηκε τουλάχιστον υποκριτικό... Λέει λοιπόν ότι και ο γιός του, απ' το χαρτζηλίκι των 600 ευρώ που του δίνει μηνιαίως προσφέρει τα 300 ευρώ στον τηλεμαραθώνιο. Μώρε τι μας λες... Ξέρει άραγε ο κύριος υπουργός πώς ακούστηκε ότι ο γιός του παίρνει χαρτζηλίκι 600 ευρώ όταν ο βασικός μισθός είναι 500κάτι; Ή όταν ο συνταξιούχος πρέπει να τα βγάλει πέρα με 300τόσα ευρώ; Δε λέω, μπορεί να δίνει στον γιό του όσα θέλει. Τόσα κι άλλα τόσα. Αλλά μη βγαίνει και στην προσπάθειά του να κάνει μια καλή πράξη τα κάνει ρόιδο (για να μην πω τίποτα χειρότερο)... Δηλαδή εντάξει, μας δουλεύουν; Τι να πω... Να 'ναι βέβαια καλά το παιδάκι (μικρό, μεγάλο δεν ξέρω) και μπράβο του για την κίνησή του αυτή και μακάρι να χαλάει όσα λεφτά θέλει, αλλά όχι άλλη υποκρισία. Δεν ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ !!!!!

Κατά τ' άλλα και πάλι μπράβο μας που καταφέραμε και μαζέψαμε όλα αυτά τα χρήματα και αχρείαστο να 'ναι το νοσοκομείο...

Βούρδουλας που τους χρειάζεται...

Διάβασα χθες την ιστορία της Αμαλίας. Τελικά αυτό που συμβαίνει είναι τρομακτικό... Δεν ζω φυσικά στον δικό μου όμορφο και αγγελικά πλασμένο κόσμο, αλλά ρε γαμώτο, αρνούμαι να δεχτώ ότι όλοι είναι έτσι, ότι όλοι συμπεριφέρονται με γνώμονα το κέρδος και τα λεφτά. Ωραία, τα μαζεύουν και τα μαζεύουν. Και;;;; Η γιαγιά μου έλεγε πάντα ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες. Όλα πια λεφτά είναι; Όλα ίσιωμα; Αρνούμαι να το δεχτώ. Αλλά μάλλον στρουθοκαμηλίζω, σωστά; Στην οικογένειά μου τουλάχιστον, ότι έχουμε καταφέρει στους τομείς της υγείας και των δημοσίων υπηρεσιών, το έχουμε καταφέρει γιατί ο μπαμπάς όπου πάει θα δώσει και το κάτι τις του. Μα θες για τα νοσοκομεία και τους γιατρούς (γιατί αλλιώς ακόμα θα περιμέναμε το πρώτο χειρουργείο), μα θες στις αξιότιμες υπαλλήλους των διαφόρων υπηρεσιών που για να σφραγίσουν ένα κωλόχαρτο για να πάρει η μαμά την αναπηρική της σύνταξη έπρεπε να τους τάξει - και να τους δώσει - τον ουρανό με τ' άστρα, μα..., μα..., μα... Έλεος πια, ως πότε θα τους πληρώνουμε εξτρά για να κάνουν τη δουλειά για την οποία ήδη πληρώνονται;;; Γιατί μόλις δουν τα μαγικά χαρτάκια αλλάζουν φάτσα, κι από κει που ούτε να σε φτύσουν, τους πιάνονται τα γόνατα από τους τεμενάδες;;; Ποιός τους μαζεύει όλους αυτούς; Ποιός τους ελέγχει; Πότε χάσαμε την μπάλα;
Καλά λες Αμαλία, ως πότε όλοι αυτοί θα πάψουν ν' αποτελούν τον κανόνα;;;

Απορία ημέρας

Πήγα σήμερα το πρωί να ψωνίσω στο σούπερ μάρκετ και συγκεκριμένα στο ΑΒ Βασιλόπουλος στα Μελίσσια. Ως εδώ καλά. Ωραίο, ανακαινισμένο, κι έχει και μηχάνημα ανακύκλωσης απ' έξω. Παρόλαυτά είδα κάτι που με χάλασε και προσωπικά μου φάνηκε κάπως παράξενο: απέναντι από τα ψυγεία με τα αλλαντικά υπάρχει μια κολώνα, πάνω στην οποία στηρίζεται η πυροσβεστική φωλιά. Ξέρετε εκείνο το κόκκινο κουτί που αν συμβεί κάτι, μια φωτιά ας πούμε, πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμο, για να προλάβει κάποιος να τη σβήσει. Αμ δε! Λάθος σας τα 'πανε. Μπροστά από αυτό το κουτί έχουν τοποθετήσει, με καθαρά έξυπνο και εργονομικό τρόπο οφείλω να ομολογήσω, δύο ντουλάπια, το ένα ψηλότερο από τ' άλλο που καλύπτουν ως το μέσον της τη φωλιά. Πάνω σ' αυτά τα ντουλάπια έχουν δύο κατσαρόλες, πάνβαρες απ' ότι φαίνεται (όχι δεν προσπάθησα να τις σηκώσω) σε σχήμα πυθαριού (μεσαίου, όχι μεγάλου), όπου μέσα βράζουν φακές και φασολάδα. Επίσης στη βάση του ψηλού ντουλαπιού υπάρχουν διαφόρων μεγεθών μπολάκια, ώστε ο ενδιαφερόμενος πελάτης που θέλει να αγοράσει ένα από τα δύο όσπρια, ή και τα δύο αντίρρηση δεν υπάρχει, να εξυπηρετηθεί από μόνος του. Κι ερωτώ εγώ τώρα. Αν, που κανείς δεν το εύχεται, συμβεί κανένα κακό, τι θα γίνει; Μέσα στον πανικό ποιός θα πρωτοβγάλει τις κατσαρόλες, τα ντουλάπια, το τι υπάρχει μέσα στα ντουλάπια, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ο πυροσβεστήρας; Ή νομίζουν οι αγαπητοί υπεύθυνοι+πανέξυπνοι του σούπερ μάρκετ ότι η φωτιά θα τους ενημερώσει, ώστε να είναι προετοιμασμένοι οι άνθρωποι και να έχουν κάνει τα κουμάντα τους; Τόσο πολύ τους νοιάζει η ασφάλεια των πελατών αλλά και η δική τους και των υπαλλήλων τους; Ή μήπως απλώς δεν έβρισκαν που αλλού να βάλουν τα συμπαθή κατά τ' άλλα όσπρια; Εδώ και πόσο καιρό ανακαίνιζαν το κατάστημα, δεν μπορούσαν να βρουν μισό τετραγωνικό να εγκαταστήσουν τις κατσαρόλες τους; Μήπως εγώ είμαι η παράλογη; Άσε που μέσα στο χαμό μπορεί να χυθούν τα καυτά φαγητά και να πάθουν και κανένα έγκαυμα...Και όχι δεν κάνω αυτή την παρατήρηση γιατί δεν συμπαθώ τις φακές και τη φασολάδα και δεν θέλω πια να τις πουλάνε...

Σόου Μπιζζζζζ

... επειδή δεν ασχολούμαστε μόνο με νοσοκομεία κλπ έχω και νέα για τους κουτσομπόληδες...
Τις Σπέτσες τελικά επέλεξε για να περάσει το τετραήμερο της πρωτομαγιάς ο Sakiiiiis. Ω, ναι! Βόλταρε στο λιμάνι, στη Ντάπια, και γενικότερα, με τη συνοδεία φυσικά της αγαπημένης του Κάτιας Ζυγούλη. Μαζί και ο κύριος ΨιΨινάκης. Αμέ, όχι παίζουμε. Βέβαια δεν έφτασαν εκεί με το παπόρο της γραμμής ούτε με αυτοκίνητο. Με το κότερο της κυρίας Λάτση. Η αλήθεια είναι ότι τους έχουμε ξαναδεί όλους μαζί. Προφανώς είναι φίλοι, σωστά;;;;
Α, και η Θεοπούλα ήταν στις Σπέτσες, αλλά δυστυχώς τα νέα μου περιορίζονται απλώς και μόνο στο γεγονός ότι ήταν εκεί. Βλέπεις μπροστά στον Sakiiiis όλοι οι υπόλοιποι θνητοί επισκιάζονται. Τι να κάνουμε, c' est la vie!!!
Φιλάκια...

Νοσοκομείου συνέχεια

Εχθές καθώς έκανα βόλτες στους διαδρόμους του ορόφου τσουουουπ να 'σου ένας απρόσμενος επισκέπτης. Και πιστέψτε με μόνος του ήρθε. Ούτε κάμερες υπήρχαν ούτε η αντιπολίτευση έκανε έλεγχο (για να το φέρει μαζί της) (μαζί με τις κάμερες φυσικά!). Όχι. Ήρθε εντελώς απρόσκλητος κι έσπειρε τον πανικό. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσεις την είσοδο, έφοδο να το πω (;) ενός περιστεριού;;;; Είδε φως και μπήκε. Βέβαια παντού, σε όλες σχεδόν τις κολώνες του νοσοκομείου υπάρχουν αφίσες που τονίζουν στον κόσμο να μην ταϊζει τα περιστέρια γιατί αποτελούν πηγές μόλυνσης κτλ. Βλέπεις τα περιστέρια δεν ξέρουν να διαβάζουν. Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον. Μπήκε λοιπόν ο πουλής, πέταγε από 'δω, πέταγε από 'κει, κι ένα τσούρμο από πίσω να το κυνηγάει. Στα μουγγά φυσικά, γιατί εξάλλου σε νοσοκομείο βρισκόμαστε. Ξέφευγαν κάτι φωνές βέβαια, αλλά ήταν πνιχτές και χωρίς ήχο. Κάτι σαν τον παλιό καλό βωβό κινηματογράφο. Που πρώτα παίζεται η σκηνή και μετά βλέπεις τους διαλόγους. Γι' αυτό άλλωστε και το σκηνικό ήταν πολύ αστείο. Εννοείται ότι δεν το έπιασαν, έτσι; Άλλο τρόπο βρήκε το πετεινό τ' ουρανού για να φύγει. Κι έτυχε σε μένα η δύσκολη αυτή αποστολή. Όχι βέβαια γιατί το επέλεξα...
Κάποια στιγμή λοιπόν αποφασίζω να κατέβω κάτω να πάρω έναν καφέ. Κι εκεί που πήγαινα να μπω μέσα στο ασανσέρ αντιλαμβάνομαι από πίσω μου ένα λεφούσι να έχει μπλοκάρει το περιστέρι και να το σπρώχνει προς τα μέσα. Ποία η θέσις μου, εεε;;;; Και κατέβηκα 7 ορόφους με το περιστέρι να με κοιτάζει στα μάτια κι εγώ να κάνω το ίδιο, προσπαθώντας να το υπνωτίσω για να μην αρχίζει να φτερουγίζει μέσα στο ασανσέρ και κυρίως να μην με κουτσουλήσει, άσχετα που λένε ότι είναι γούρι. Έκανε κανά δυο απόπειρες να πετάξει, αλλά μάλλον είμαι πολύ καλή στον υπνωτισμό και δεν σήκωσε τα πόδια του από το πάτωμα. (Βρε λες να έχω το κληρονομικό χάρισμα;;;;) Μόλις φτάσαμε στο ισόγειο, και πετάχτηκα έξω, το πουλί αποφάσισε ότι του άρεσε η βόλτα και δεν ήθελε να βγει έξω. Εγώ προσωπικά δεν του χάλασα το χατήρι. Και ξαναπάτησα το 7 στα κουμπιά του ασανσέρ, προκειμένου να βγει στον όροφο του. Καλά δεν έκανα;;;

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ...

Και φυσικά δεν θα μπορούσα να μην ευχηθώ καλό μήνα, και αυτόν το μήνα, σε όλον τον κόσμο.




Δεν ξέρω... αλλά τόσες μέρες εκεί μέσα ενισχύεται η άποψή μου ότι τελικά μόνο η υγεία μετράει. Όχι δεν είμαι απαισιόδοξη. Μακριά από μένα τέτοιες σκέψεις. Αλλά για φιλοσοφήστε το λιγάκι όλοι εσείς που κάθε μέρα κυνηγάτε να βγάλετε περισσότερα, να κοροϊδέψετε περισσότερους... Τέλος πάντων. Τέτοια ωραία μέρα δε λέει να τη χαλάμε με άσχημες σκέψεις. Γιατί όσο τις αποζητάς, τόσο πιο εύκολα σου έρχονται. Αυτό πιστεύω. Άντε γεια....