Δυσλεξία... και τι να κάνεις...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε με πήρε τηλέφωνο μια κυρία, η οποία ήθελε να κάνω μια ψιλοεπανάληψη στα μαθήματα, κυρίως ιστορία και θρησκευτικά, στο αγοράκι της που από Σεπτέμβριο θα πήγαινε τετάρτη δημοτικού. Ήρθε στο σπίτι, τα είπαμε, είδα και το παιδάκι, που μόνο μαθήματα δεν ήθελε να κάνει καλοκαιριάτικα, αλλά τι να πει κι αυτό και ξεκινήσαμε. Της εξήγησα βέβαια πως δεν υπάρχει λόγος να ξαναδιαβάσει ιστορία και θρησκευτικά και πως προτιμότερο θα ήταν να κάναμε γλώσσα και μαθηματικά.
Στο μεταξύ μου είχε φέρει και τα βιβλία του να δω τι έκαναν όλη τη χρονιά. Στις ασκήσεις που είχε γράψει, δεν καταλάβαινα τίποτα. Γράμματα καλικαντζάρου, αλλά δεν πτοήθηκα.

Αγόρασα βιβλία με ασκήσεις, προετοιμάστηκα και ήρθε ο μικρούλης για πρώτο μάθημα. Λέω, θ' αρχίσω απ' τα εύκολα Ξεκινήσαμε με ανάγνωση. Ζόρι μεγάλο και τρώω την πρώτη φρίκη. Το βάζω να μου γράψει δυο προτασούλες κι εκεί τρώω τη δεύτερη. Πουθενά τα φωνήεντα. Μόνο τα σύμφωνα έγραφε και όλες οι λέξεις κολλητά η μία στην άλλη. Είπα να ξεκινήσω απ' την αρχή. Να μου γράψει την αλφάβητο ή έστω να μου την πει. Τίποτα. Έπαθα σοκ. Μόνο στην αριθμητική ήταν ελαφρώς καλύτερος, κι αυτό μόνο στις προσθέσεις. Μετά ήρθε η μαμά του να τον πάρει, της εξήγησα τα προβλήματα και μόλις έφυγαν άρχισα να το ψάχνω. Ειδικός δεν είμαι, αλλά κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι δηλαδή δεν είναι μόνο ότι ήταν καλοκαίρι και ότι το μυαλό του ήταν μόνο στο παιχνίδι και στα μπάνια.

Κάναμε κάποια μαθήματα ακόμα, όχι πολλά, χωρίς να μπορέσω να καταφέρω και πολλά. Μετά έφυγαν για διακοπές. Επέστρεψαν λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, συναντηθήκαμε και είπαμε ότι θα ξεκινήσουμε κανονικά. Έλα όμως που λένε, ότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος... Μια μέρα μετά μαθαίνω ότι εντελώς ξαφνικά πέθανε ο πατέρας του. Βάλε τώρα, έχει που έχει τόσα μαθησιακά προβλήματα, του τυχαίνει και αυτό. Άντε να μαζέψεις τα αμάζευτα. Τηλεφωνιέμαι με τη μαμά του, μου εξηγεί ότι λόγω της κατάστασης θα πρέπει να διακόψουμε γιατί τα φέρνει βόλτα δύσκολα. Αρνήθηκα. Εξάλλου είναι αυτό που λένε, κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό... Πήγα βρήκα και τη δασκάλα του, να συζητήσουμε για το παιδί, γιατί η μαμά του είναι σε άθλια κατάσταση ακόμα. Άσε που δε βγαίνει κι απ' το σπίτι μέχρι να κλείσουν 40 μέρες. Με το παιδί ασχολούμαι μόνο εγώ και μια θεία του που τον πηγαινοφέρνει για τα μαθήματα. Όμως φως δε βλέπω. Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό και δεν ξέρω τι να κάνω. Εδώ που είμαστε εξάλλου δεν υπάρχουν τέτοιες "ευκολίες". Και δεν ξέρω και πως να της πω ότι όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει συνοψίζονται σε μια λέξη: δυσλεξία. Τα ίδια της είχαν πει και για το μεγάλο της γιο, κι αυτή ανένδοτη, δεν το δεχόταν και το παιδί έχει μείνει δυο φορές στη δευτέρα γυμνασίου και μάλλον θα τα παρατήσει. Θεωρούσε ότι είναι κάτι σαν ασθένεια ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι ο μικρός μπορεί να "σωθεί", γιατί του κόβει. Κάθε μέρα που έρχεται και κάνουμε τα μαθήματα της επόμενης, με το ζόρι τα βγάζει πέρα. Πόσο θα μπορέσει ν' αντέξει κι αυτό και πόσο κι εγώ, όταν προσπαθώ να βρω τρόπο προσέγγισης και να του κεντρίσω το ενδιαφέρον και δεν τα καταφέρνω. Γιατί ξέρω ότι υπάρχει ειδικός τρόπος. Που ν' απευθυνθώ για να βοηθήσουν εμένα και να βοηθήσω κι αυτόν. Η δασκάλα του σχολείου πόσο μπορεί ν' ασχοληθεί όταν έχει άλλα 20 τόσα παιδιά. Και πάλι καλά η γυναίκα, γιατί τον βοηθάει με τον τρόπο της κι αυτή. Και είναι τόσο κρίμα, ένα παιδί, σε μια περιοχή που απέχει μόλις 2 ώρες από την Αθήνα, να μην μπορεί να λάβει μια στοιχειώδη εκπαίδευση, να μάθει να γράφει και να διαβάζει.

Είναι τόσο πολύ;;;

Αηδία κατάντησα....

Πολλές πολλές και θερμές καλημέρες... κι ας έχει λίγη ψυχρούλα σήμερα.

Αλήθεια, αηδία κατάντησα...
Έχω να γράψω τόσο καιρό...
Ελπίζω να μη με ξεχάσατε...
Όλο και κάτι γινόταν και τη μια δεν μπορούσα, την άλλη ψιλοβαριόμουνα... τι τα θες...
Έχω όμως και αρκετά νεάκια να σας πω. Το καλύτερο μου βέβαια είναι ότι πήρα σκυλάκι. Ένα γλυκούλι, πεντάμορφο golden retrever. Όποιος με ρωτάει πως είναι αυτά τα σκυλιά, λέω σαν τα Λαμπραντόρ, μόνο που έχει πιο μακριά τρίχα. Θα μου πεις, εδώ ο κόσμος πεινάει, η υπογεννητικότητα μαστίζει τη χώρα, δεν κάνεις κάνα παιδί καλύτερα;;; Δίκιο, αλλά μου προέκυψε, τι να κάνω. Κι έτσι όπως έχουμε καταντήσει, εμείς μπορεί να μην έχουμε να φάμε, αλλά το σκυλί μου αααααα!, θα το φάει το φαγάκι του. Εμείς μπορεί να έχουμε να πάμε στο γιατρό για εξετάσεις κανά χρόνο, αλλά αααααααα!, το σκυλάκι μου είναι πλήρως εμβολιασμένο. Δεν αμελώ ούτε μια επίσκεψη στον κτηνίατρο. Μόλις μπορέσω θ' ανεβάσω και φωτογραφία του, να καμαρώσετε κι εσείς την κουκλάρα μου.

Κατά τ' άλλα ησυχία. Που λέει ο λόγος δηλαδή... Με τόσα που γίνονται που να τη βρεις την ησυχία. Το μόνο που με σώζει είναι ότι δεν έχω καταθέσεις στην τράπεζα. Είχα δηλαδή γύρω στα 250 ευρουλάκια, αλλά μ' αυτά και μ' αυτά φοβήθηκα, και άνοιξα επειγόντως λογαριασμό σ' ελβετική τράπεζα. Παίζουν μ' αυτά τα πράγματα;;;;;;;
Μωρέ πόσο μας δουλεύουν;;;;;;;; Δεν κινδυνεύουν, λέει, οι καταθέσεις των Ελλήνων... Τι μας λες;;;;; Για ποιές καταθέσεις μιλάς;;;; Που όλος ο κόσμος είναι όχι απλά χρεωμένος, αλλά ούτε το κεφάλι του δε φαίνεται;;; Πάω τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ να πάρω μακαρόνια. (πηδάω από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά δεν πειράζει...). Λοιπόν, μακαρόνια ήθελα. Ε, πόσο λες να κάνανε;;; 1,20 ευρώ το πακέτο. Ποια, τα μακαρόνια... Μ' αυτά και μ' αυτά έχω χάσει κοντά στα 15 κιλά. Να κι ένα καλό. Κόψε από δω, κόψε από κει, φεύγουν τα περιττά κιλάκια... Τελικά, αν το καλοσκεφτείς, πρέπει να τους ευγνωμονούμε κι όλας. Σου λέει, έχουμε καταντήσει κράτος υπέρβαρων, παχύσαρκων. Τσ, τσ, τσ, κακή εικόνα για τη χώρα. Τι, να' ρχεται ο τουρίστας (ποιός τουρίστας, βέβαια;;) και το καλοκαίρι να βλέπει μόνο πατσοκοιλιές και κώλους;;; Όοοοοχι. Εμείς ως κυβέρνηση οφείλουμε να κάνουμε κάτι επ' αυτού. Και που να τρέχεις λαέ μου σε μπόντιλάιν και ξεράσματα. Που να τρέχετε τώρα... Εδώ, εμείς, που σας αγαπάμε και σας νοιαζόμαστε: "Κέντρα αισθητικής και αδυνατίσματος Καραμανλή και Σια". Παρόλαυτά, ότι κιλά φαίνεται να χάνει ο κοσμάκης, τα βρίσκουν αυτοί...

Βέβαια το καλύτερο το είπε ο κουνιάδος της κουμπάρας μου, Μήτσος με τ' όνομα. Είπε λοιπόν αυτός. Το οικονομικό δεν είναι πρόβλημα, γιατί ως γνωστόν το κάθε πρόβλημα έχει και τη λύση του. Το οικονομικό όμως, καθότι είναι άλυτο, δεν αποτελεί και πρόβλημα....
Σωστό κι αυτό!!!

Και στην τελική, είναι αυτό που υποστηρίζω, υγεία να υπάρχει κι όλα τα άλλα βρίσκονται. (Τώρα ειδικά που άρχισαν και τα σίριαλ στην τηλεόραση;;; Ουουου, ποιος μας πιάνει...)